Η πυραμίδα των αναγκών στην κοινωνία του σήμερα

Χθες έψαχνα ένα θέμα σχετικά με τις διατροφικές συνήθειές των Ελλήνων και πως αυτές επηρεάζουν την καθημερινή μας Ζωή.Γιατί δηλαδή να νιώθουμε τόσο κουρασμένοι;Μήπως το φαγητό μας δεν μας προσφέρει τα απαραίτητα στοιχεία;

Ήταν κάποιες ερωτήσεις που ήθελα,μέσα από αυτά τα στοιχεία άλλα και από επιστημονικές γνώμες,να απαντηθούν.Πολλές φορές ψάχνω κάτι τόσο επίμονα όχι γιατί θέλω τόσο πολύ να το χρησιμοποιήσω άλλα γιατί μου έχει καρπωθεί στο μυαλό.

Τελικά βρήκα μερικά στοιχεία για το θέμα.Όμως βρήκα και κάτι ακόμα που μου τράβηξε το ενδιαφέρον,και τελικά ασχολήθηκα με αυτό.Από την διατροφική πυραμίδα έπεσα στην πυραμίδα των αναγκών.

Τι είναι αυτό τώρα;

Είναι ένα μοντέλο που δείχνει τις ανάγκες που έχει ένας φυσιολογικός άνθρωπος.Το μοντέλο της πυραμίδας είναι γνωστό και ως Πυραμίδα του Maslow ή αλλιώς ως η Πυραμίδα των Αναγκών.

Σύμφωνα με το μοντέλο αυτό λοιπόν οι ανθρώπινες ανάγκες διαχωρίζονται σε 5 επίπεδα:

1. Φυσιολογικές/Βασικές Ανάγκες
2. Ανάγκες Ασφάλειας
3. Ανάγκες Κοινωνικής Αποδοχής
4. Ανάγκες Αυτοεκτίμησης
5. Ανάγκες Αυτοπραγμάτωσης

Στην πρώτη βαθμίδα είναι οι Φυσιολογικές/Βασικές Ανάγκες (φαγητό,νερό,αέρας).Είναι ανάγκες επιβίωσής που για τον καθένα μας είναι απαραίτητες.

Ανεβαίνοντας στην Πυραμίδα είναι οι Ανάγκες Ασφαλείας,η ανάγκη δηλαδή της στέγης,της υγείας και της προστασίας γενικότερα.

Στις Ανάγκες Κοινωνικής Αποδοχής βρίσκονται οι κοινωνικές μας σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους,η ανάγκη μας να έχουμε φίλους,να ερωτευθούμε και να είμαστε κοινωνικά αποδεκτοί.

Στις Ανάγκες Αυτοεκτίμησης ανήκουν οι ανάγκες μας εκείνες όπου ο άνθρωπος αποζητά την προβολή της ατομικότητας του,των δικών του αξιών κι αρχών και την αυτονομία του.

Τέλος,στις Ανάγκες Αυτοπραγμάτωσης ανήκουν όλες εκείνες οι ανάγκες οι οποίες κάνουν το άτομο να νιώθει πλήρης,πραγματωμένος κι ευτυχισμένος.

Για να ανέβει κάποιος μια βαθμίδα στην Πυραμίδα θα πρέπει να έχει ικανοποιήσει τις Ανάγκες της προηγούμενης βαθμίδας.Όσο πιο χαμηλά βρισκόμαστε τόσο πιο εύκολο είναι να πετύχουμε τις ανάγκες μας.Οποίος βρίσκετε σε μια οποιαδήποτε βαθμίδα πλην της πρώτης μπορεί να ανέβει ή να κατέβει βαθμίδα,ενώ αυτός που βρίσκετε στην πρώτη μπορεί μονό να ανέβει.

Αλήθεια,πόσες από αυτές τις ανάγκες ικανοποιούμε σήμερα;

Μας είναι εύκολο να ανέβουμε από κάποιο σκαλοπάτι ή σκαλώνουμε σε κάποιο/α;

Όσοι διαβάζετε αυτό το άρθρο τώρα,σίγουρα, δεν είστε στην πρώτη βαθμίδα αναγκών.Έχετε λύση το πρόβλημά του φαγητού,του νερού και γενικά όλων των βασικών αναγκών για την επιβίωσή σας.Λογικά περνάτε και την δεύτερή.Άρα το μεγαλύτερο ποσοστό από εμάς βρίσκετε στην Τρίτη βαθμίδα.Από εκεί και πέρα ο αριθμός μικραίνει.

Όμως αυτό δεν είναι καθόλου ανησυχητικό.Μέχρι σε ένα σημείο είναι και φυσιολογικό.Το αφύσικο όμως και το πλέον ανησυχητικό είναι ο μεγάλος αριθμός ατόμων που βρίσκονται κάτω από την δίκη μας βαθμίδα.Αυτός ο αριθμός τα τελευταία χρονιά έχει την τάση να αυξάνετε.Και δυστυχώς γίνεται αισθητό αφού εξίσου αισθητή είναι και η απουσία του Κράτους.

Μήπως είναι η ώρα να πάρουμε κάποιες πρωτοβουλίες;Μήπως είναι η ώρα να κατευνάσουμε την αισθητή του ανικανοποίητου που μας διακατέχει και να δούμε κάτι παραπάνω από τα θέλω μας;

Δεν ξέρω ποτέ είναι η καταλληλότερη ώρα για μια τέτοια σκέψη.Πραγματικά αδύνατο να πω κάτι πάνω σε αυτό.Όμως σκεφτείτε ποσά άπλα πράγματά κάνετέ καθημερινά που άλλοι δεν έχουν την δυνατότητά ούτε καν να τα σκεφτούν.Και δεν το κάνουν όχι γιατί είναι ανίκανοι άλλα γιατί η σκέψη τους γεμίζει με κάτι που σε εμάς φαίνεται πολύ φυσιολογικό.