Δημόσιο,ο παράδεισος του ιδιωτικού υπάλληλου

Τι γράφω πάλι πρωί πρωί; Η εικόνα δυο υπάλληλων της σήμανσης να τρώνε και να πίνουν τα άπειρα θα με βοηθήσει να γράψω τις παρακάτω γραμμές.

Δεν με παίρνει και για περισσότερα γιατί σε λίγο αρχίζει η δουλειά. Ουπς άγνωστη λέξη για μερικούς. Δουλειά είναι όταν ξυπνάς φρέσκος φρέσκος και το μυαλό σου(όχι το στόμα σου) αναλώνεται με σκοπό την παράγωγη έργου. Έτσι αντιλαμβάνομαι εγώ τουλάχιστον την έννοια της δουλειάς.

Πριν αρχίσω την ανάλυση θα ήθελα να σας πω ότι δεν έχω κάτι με τους ανθρώπους που δουλεύουν σε αυτόν τον χωρώ. Πολλοί από αυτούς κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους άλλα κάποιοι άλλοι κάνουν άπλα τις σημαδούρες της βλακείας. Η κοινωνία βλέπει πολύ περισσότερο αυτούς όποτε τους παίρνει όλους η μπάλα. Κατ' ε με το δημόσιο θα έπρεπε να είναι μέσο προσφοράς στο κοινό και όχι μέσο ταλαιπωρίας που το κάνουν κάποιοι.

Μακάρι όλο το δημόσιο να δούλευε σαν μια καλοσυντηρημένη μηχανή που να μην είχε ανάγκη κάθε φορά το "λάδι" μας. Καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Δυστυχώς οι περισσότεροι έχουν συνδυάσει το κατσιο με τα λεφτά. Φράσεις όπως "Είναι ωραία να κάθεσαι και να σε πληρώνουν κάθε μηνά" έχουμε ακούσει πολλές φορές. Μήπως κύριοι θα θέλατε να σας στέλνουμε αναφορά για το πότε μπήκαν στην τράπεζα;Έτσι ιδέα ρίχνω που πιστεύω βοηθάει στην συνεχεία του ύπνου σας.

Στον ιδιωτικό τομέα αυτό δεν υπάρχει. Δεν παράγεις έργο,δεν μας κάνεις. Συνοπτικές διαδικασίες.

Η μονιμότητα είναι το πιο αντιπαραγωγικό μετρό,που δίνει το δικαίωμα σε πολλούς να είναι οπουδήποτε άλλου εκτός από το γραφείο τους την ώρα εργασίας. Μοναδικό και συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Και το δυστύχημα είναι ότι δεν θα αλλάξει πότε. Σε αυτό το μετρό εξάλλου βασίζετε και η δύναμη των δυο μεγάλων κομμάτων. Το ρουσφέτι μπορεί να είναι λέξη τουρκική άλλα φροντίζουμε να την επαναλαμβάνουμε πολλές φόρες την μέρα.

Πληρώνεσαι για 8ωρο και δουλεύεις 2ωρο. Έχω δει πολλές φορές αστυνομικούς να έρχονται κάτω από την σχολή μου και να κάνουν ρύθμιση κυκλοφορίας. Δεν έχει μείνει κανένας πάνω από 30 λεπτά. Πολλές φορές έχουν το θράσος να πάνε και να κάθονται σε κοντινή καφετερία,άλλες πάλι φεύγουν και πάνε άλλου να τον πιουνε. Άντε να πω ότι τα Τρίκαλα είναι μικρή πολύ και δεν έχει πολλά παράξενα. Γιατί όμως γίνετε το ίδιο και στην Θεσσαλονίκη;

Το χειρότερο,και τελευταίο που θα πω,είναι όταν μιλάς με κανέναν δημόσιο υπάλληλο που τυχαίνει εκείνη την ώρα και υποδύεται τον αστυνομικό. Όταν σε ρωτάει που είσαι δεν πρέπει να απαντήσεις στο γραφείο. Αν το δοκιμάσετε θα ακούσετε από όλους το ίδιο πράγμα. Λες και βάζουν όλοι την ίδια κασέτα."Ε τι ανάγκη έχεις εσύ,σε γραφείο δουλεύεις τι να πούμε και εμείς;".

Σίγουρα είναι άδικο το να τρως την βροχή και το αγιάζι. Είναι άδικο το να κάθεσαι όρθιος επί τόσες ώρες. Άλλα είναι άδικο επειδή κάποιοι όμοιοι σου έχουν βύσμα και έπιασαν την καρεκλά και όχι γιατί εγώ επέλεξα να με τρώει το άγχος του ιδιωτικού τομέα. Δεν στο επέβαλαν. Και στην τελική είναι λάθος κάποιος να πιστεύει ότι μόλις θα βγει από την σχολή θα του έχουν έτοιμη καρεκλά με ατομικό A/C για να μην ζεσταίνετε το καλοκαίρι. Το έργο σου είναι να τιμωρείς την παραβατικη συμπεριφορά. Εμ πως θα το καταφέρει κάποιος αυτό καθήμενος στο γραφείο του βλέποντας επί ώρες τηλεόραση;

Θέλετε μια φορά να αλλάξουμε δουλείες;

Είμαι σίγουρος ότι πάνω στις πρώτες 6 από τις 12 ώρες που δουλεύω θα επιθυμήσετε την ορθοστασία άλλα και τον χαβαλέ που σας προσφέρει η δουλειά σας. Και πολύ αμφιβάλω αν αντέξετε και αυτές τις 6.

Βρε σεις σκεφτείτε το λίγο άπλα. Λέτε όλοι ξαφνικά να τρελάθηκαν να θέλουν να πιάσουν μια θέση στο δημόσιο;Λέτε να σοβάρεψαν τόσο πολύ τα πράγματα που όλοι θέλουν να προσφέρουν;Ο λόγος είναι ένας. Σίγουρα χρήματα με λίγο κόπο για τους περισσότερους τουλάχιστον που δεν σέβονται ούτε τον εαυτό τους. Μην διαμαρτύρεστε. Να κάνετε και τον σταυρό σας για την τύχη σας που πολλοί την ζηλεύουν.

Οπως τα λεεί η φωτογραφια είναι τα πράγματα.